რამე თუ...

რამოდენიმე კვირის უკან, მაშინ როდესაც ნორმალურ ადამიანებს სძინავთ, მე მოვინდომე რადიოს მოსმენა. ჩემს ნაომარ მობილურში ვიპოვე რადიო და დავიწყე ძებნა... რადიო ”მუზა”... ოჰ... საყვირი. არ ვიცოდი მე რომ საყვირი მომწონდა ასე ძალიან.
და რადიო ”უცნობი”. ეთნიკური მუსიკა იყო. კერძოდ კი აზიური. კერძოდ კი ინდური. და რატომ გამახსენდა დღეს...
მეძინა და ნუ მორიგ მისტიურ სიზმარში ( აბა სხვანაირებს, ანუ უბრალოდ სიზმრებს მე არ ვხედავ )მე არაბულად ვამბობდი სპელლს ( მომკალით და არ მახსოვს ეს სიტყვა ქართულად ). შინაარსობრივად... მომსდევდნენ . არა მოგვსდევდნენ და ნუ მე როგორც მარადისეული დაცვა უნდა გამეკეთებინა რაღაც ( აა ჰო მოგვსდევდნენ ორნი. აი ლიბანში ან სადმე ავღანეთში შრეკი რომ იყოს, ოგრი ანუ , მასეთმა რაღაცამ მოინდომა ჩვენი სიკვდილი ). და... არ მოვკალი. მე ვთქვი, მკაფიოდ მესმოდა სიტყვები მაგრამ არ ვიცოდი მნიშველობა, შემდეგ ხელით მიწას დავარტყდი და პირველს ფეხები აებლანდა ისე თითქოს უჩინარი ბაწარი დაეხვია. დაიბნა ის არსება, წაიქცა. შემდეგ მეორეს იგივე ჩავუტარე.
პს. იგივე სიზმარში მე ღრუბლებს ვატრიალებდი, თან ეს მოხდა იმის შემდეგ რაც მე გავთვითცნობიერე რომ ეს სიზმარი იყო. მომილოცეთ ისევ lucid dreaming.




---
მე მოვედი. მე ვიქნები. ნორჩი ლენინოსანი ვიქნები ჩემი თავისა. რეტროსპექტივა მიჩვენებს რომ ვისწავლე რაღაცა. ცოტაა მაგრამ...
ძალავნებურად ვაკეთებ ასანას. აი ”ხე” ჰქვია, თუ არ ვცდები.
ხომ ვიცოდი, რომ თავისით დავიწყებდი... მოვა როგორც წყალი, როგორც იცვლება და კვდება ყველაფერი.





----

იყო და არა , ვიყავი და არა. არა ვარ. ვარ?

თვითონაც მიკვირს. რამდენი ხანია ვერ მოვედი აქ. ისე მგონია ეს სერვერი გასტანს წლები და მე, თუ კი ვიქნები ცოცხალი, წავიკითხავ ამას. თუმცა უმნიშვნელოა.

ისევ სიზმრები. უცნაური კვლავ. ისევ მე. სულელი კვლავ.

ვიპოვე ჩემი ბავშვობის კოშმარი. უფროსწორედ მივამსგავსე. ასეთი იყო: კანს რომ ვიძრობდი, კანის ქვეშ იყო ბოსტნეული და რაღაც ნივთები. მეშინოდა.



------------------------
ციხეში ყოფნისას ადამიანს აქვს ფიქრის საშუალება. ან არა აქვს? არც კი ვიცი ვცდები თუ არა. მე ვარ ციხეში და ის მოქმედება რომელსაც ვატარებ 24/7 ფიქრს არარ ჰგავს. სუნთქვაა.

მე აქ ვარ აი ამას ვხედავ...




ისე ,,, როგორი უცნაური რამეა შეუსაბამობა. აიძულებს ადამიანს გახდეს მაზოქისტი ან ასწავლის მოთმინებას.
მე იძულებული ვარ თუ ვსწავლობ?

განათლება

ვფიქრობ ყველაზე კარგი წამალია. სტრესის. განათლება, ცოდნის შეძენა. იმდენად უშნოდ შემიძლია ავღწერო:
შენ ზიხარ ცარიელ ოთახში. დიდი ოთახია ერთი ფანჯარა აქვს, ერთი შემოსასცლელი. იატაკი პარკეტის აი კუთხეკუთხეკუთხე რომ გამოდის ისეთი მოზაიკით აწყობილი. განათება დღის ოღონდ არც ძალიან კაშკაშა მზეა და არც ღამდება. საშუალოა. ზიხარ შუაში და შემოდის ვიღაცა შემოაქვს რაღაცა და გილაგებს ამ რაღაცაზ ფეხებთან. შენ ზიხარ იატაკზე. არ ცივა. ხალიჩა არ არის საჭირო და საამისოდ არც მოსულხარ.
ეს რაღაცა აიღე , ეს წიგნია, ეს ფურცელია, ეს ქაღალდია, ეს სურათია, ეს ალბომია, ეს ნივთია. გადაისვი ტანზე, შეჭამე რამოდენიმე ფურცელი, შუბლზე გადაისვი, თვალებზე გიდევს კიდევ მერომელიღაცა ფურცელი და უკვე რომ მორჩი კიდევ შემოაქვს ვირაცას ახალი რაღაცა. იგივეს აკეთებ. გშია ეს მოძრაობა. გინდა ეს მოძრაობა რომ გამეროდეს და ნელნელა გროვდება და შენ იკარგები და ყველაზე საინტერესოა რომ შენ ეს მოგწონს.
მორჩა ოთახი. გახვალ ქუჩაში. გრძელი ხელები გაქვს. ყველაფერს ეხები. ნივთებს, პრიალა ქვას, ტანსაცმელს, ადამიანებს. ადამიანები ამას არ გრძნობენ მაგრამ შენ ეხები მათ და სწავლობ , იძენ. მიდიხარ, მოძრაობ. სველი მიწა. გახსოვს? კი ამიერიდან ეს მიწა ამ დღის გახსოვს. ქარი, მტვერი, განათება. დაიმახსოვრე? კი ამიერიდან შენს უჯრაში დევს ეს სურათიც. თვალები რომ დახუჭო ლოყებით დაიმახსოვრებ ქარს.
სწავლობ. მანამ ქუჩაში მიდიხარ იმ წიგნების ფურცლები გაგახსენდება.
მე მახსოვს... რა მახსოვს? თურმე დოსტოევსკი იყო საშინლად გარყვნილი. ყველა გარყვნილს შეუძლია იყოს დოსტოევსკი? ტალეირანი იყო გაიძვერა და უნამუსო. დარწმუნებული იყავი რომ ყველა გაიძვერა ვერ იქნება ისეთივე ნიჭიერი თავისივე დარგში როგორც ტალეირანი...

უი რას ვამბობდი? მე და შენ ხომ ქუჩაში ვართ და ფანრებს ვუყურებთ და მე ეს მახსოვს. შენ ეს ისწავლე.


------------------------------
სტრესის დროს ქალებს სჭირდებათ ნახშირწყლები. ბევრი. ბეევრი. ჩემი დაქალი ჭამს ფუნთუშას. ჩემი დაქალი ჭამს ეკლერს. ჩემი დაქალი ჭამს ნამცხვარს. მე მიყვარს ჩემი დაქალი და მე არაფერს ვეტყვი.
რატომ ?

მე რომ ცუდად ვარ მე ვკითხულობ და ამიერიდან მეცოდინება: სტრესის დროს ქალებს სჭირდებათ ნახშირწყლები. ვარ მე უკეთ? არ ვიცი. თავი მავიწყდება. ეგ ვიცი. ჩემი, შენი. ამოვიტან ჩემს ფურცლებს და ახალს დავტოვებ. იმაზე რაც ამოვიტანე მე ვარ. მე ვიქნები სადრაც და ჩემში იქნება ცოდნა მაგრამ მე არ ვიქნები.
დავუმალავ და დავუვიწყებ ჩემს თავს ჩემს ფურცლებს და ჩემზე ცოდნას მანამ მოვა დრო.

Understanding

of myself...
Turn off the lights. Open window and let the cold wind take off your mind and soul.
It will help.

another lesson

ვისწავლე. რა ვისწავლე? არ ვიცი, მაგრამ ვიცი რომ ვისწავლე რაღაც. ეს დარჩენილი საჭმელი თეფშზე, ეს საცოდავი ხის სახლი... ჩემი დიდი ვეშაფები მინდა, ჩემი ცისფერი წყალი მინდა...
Да...стервой быть меня не научили,
И я не знаю правила игры.
Как видно, мне неправильно внушили,
Что люди искренними быть должны.
Я не умею ожиданьем мучить,
Скрывать и лгать, презрительно смотреть,
И не могу я подходящий случай
Использовать, чтоб выгоду иметь.
Я говорю "скучаю", если грустно,
"Люблю", когда моя душа поет.
Мне недоступно женское искусство
С лукавством говорить наоборот.
Я не умею обижать напрасно,
Капризничать, ругаться и кричать,
Завидовать и злиться ежечасно,
Еще я не умею предавать...

ბანალური ავტობიოგრაფია. ძალიან საჩემოა. ზედმეტად მე ვარ.
ჩემი რბოლა წყალზე, თითქოს აჩქარებული ქრისტე ვარ, თითქოს ძაღლზე ვზივარ, თითქოს წყლის ალქაჯი ვარ...


whale by *mintyy on deviantART

არ მეშინია, არ განვიცდი. რატომ ?

სხვა მიდევს გულში, ქარი ისმის თავში, ზეგ ( რატომ ? ) დავიწყებ იმას... ( ვის? რას? )


-----------
ჩემი მედიტაცია ხშირად არის დაკავშირებული წყალთან.
ზოგჯერ ონკანი, ზოგჯერ შხაპი და ვქრები და ვჩნდები და ვითიშები.



მახსენდება ის რაც უნდა მახსოვდეს, რაც შეიძლება მახსოვდეს და რაც უკეთესია რომ დავივიწყო.

ბავშვობა მახსენდება. შემოდგომა. ხო ჩემი ბავშვობა შემოდგომას ჰგავს. თბილი, დაღლილი და ზამთრის მოლოდინში მყოფი.



შემდეგ კი ვიზრდებოდი და სამყაროში ვიხედებოდი... ის ყორანიც დამყვებოდა. მასწავლიდა. მე მჯეროდა. მასწავლა, დაბერდა, გაფრინდა.



არავინ გამოუგზავნია იმის მერე...

ეხლა კი...



მარტო ვარ. სულ მივრბოდი, სულ ვმოძრაობდი... ეხლაც. მარტო ვარ. ტყეა, ბნელეთი. არ მეშინია უბრალოდ ისმის ჩემი შიშველი ფეხების ხმა. სიზმარში არაცდროს მაცვია ფეხსაცმელი.
ნესტი, მიწა, მე მიყურებენ მაგრამ არ ბედავენ მიახლოვებას. ცხოველები ადამიანების თვალებით ( თუ ადამიანები ცხოველების სულებით ? ). მე მისმენენ, ჩემს გულისცემას, ჩემს ნაბიჯებს , შემს სუნთქვას. მე კვლავ მივდივარ, მივრბივარ... რას ვნახავ ? არ ვიცი. სად მივალ ? არ ვიცი.

მაგრამ მე ვიცი რომ მივალ.

ვიქექები

აქტიური თვითმკვლელობა იქნება მაშინ როდესაც ჩამოალაგებ აბებს, კარგ გალესილ დანებს, მოამზადებ თოკს და თავისთავად სადმე სახურავზე. მაგრამ წყალში რომ იძირები და ფიქრობ რაღაცაზე არ ისვენებ. ასე ვარ. გააზრებული სიარული ძილში, წყალქვეშა ლუნატიზმი.


არ ვიცი რატომ მაგრამ ასეთი მზადყოფნაში ვინმე ჩემს გვერდით. ან უბრალოდ ცალკედ ან მე მელოდება ან მიცავს. ჩემი ქალები, ჩემი კაცები, ჩემი მეგობრები, ჩემი სულის ნამცეცები... მიყვარხართ.


ამაზე უნდა/შეიძლება დავდიოდე, ხელით ვეხებოდე, ვქმნიდე მაგრამ არ ვიცი რა უფრო მომეწონებოდა... ვიძირებოდე და ეს იყოს ჩემი ჭერი თუ ზემოდან თითებიდან მიწვეთავდეს ამ ფერებით...


ამას რომ ვუყურებ ზურგი ისვენებს. მხრები, კუნთები საერთოდ ვისვენებ... ნდობა მაკლია მე. არავის ვენდობი ეხლა მივხვდი. ზეკგბშნიკი.


ეს კიდევ ნაკლებად ტკივილი ვიდრე სიტყვა და მისი უკუგება. მე მინდა ვთქვა და ვყვირი თუმცა უკვე აზრი არა აქვს. სიტყვა როგორც ჩემი ძალის დაკარგვა, ინფორმაციის ფლანგვა და მაინც მე გავაგრძელებ საუბარს.


აქ კი თვალებს გავაღებ ცოტახანში და ავდგები...

First show

პირველად ჩემს ცხოვრებაში სიზმარში ვნახე რვაფეხა. წყალი იყო ჭუჭყიანი ( ეგ სავარაუდოდ ცუდია ანუ კლასიკური მიდგომით გაურკვეველი ემოციების მანიშნებელია და არაკლასიკური მიდგომით ეწ ჭუჭყიანი ასტრალის მანიშნებელია ) .

Octopus by ~Apple-In on deviantART

გამახსენდა ეს სიმღერა...



Moon by ~ooOIndreOoo on deviantART

ჩემი

ახალი წელი დღეს დადგა? თუ ვერ შევამჩნიე და უფრო ადრე? არა და მნიშვნელობა არა აქვს.
საბოლოოდ დავრწმუნდი რომ ქალი თუ კაცი ჩემთვის სულ ერთია ვინ. არც ბი ვარ არც ა ვარ. უბრალოდ ადამიანის შიგთავსი მიზიდავს ყველაზე მეტად და გარეკანს რამეს მოვუფიქრებთ.
განეშა. სპილღმერთი თუ ღმერთსპილო :)

Om Ganesha by ~sandeep-m on deviantART
концептуальный слоник на счастье :) აი სპილოს რა უნდა ვთხოვო მე ეხლა? არა და ამათ ტვინი რომ აქვთ და იდეაში სულ ძენ რეჟიმში რომ ცხოვრობენ ( ნუ გულისცემიდან გამომდინარე).

ამისრულებს რო ? :)

პს. მიყვარს მე ეს სპილო :). და არა მარტო ეს.