27 мар. 2009 г.

My skin, my insides. Я леплю себя.

Утопия... Начну её создавать, писать мою сказку, писать свою жизнь.

23 мар. 2009 г.

My choice.



არც მარგალიტები, არც სილამაზე. უვიცი და ცხელი ხორცი, სულელი და უტყუარი. სულ ეს არის ქალი. სულ ეს არის ადამიანი. სულ ეს ვარ მე.

Moody pics




დავინგრიე

უბრალოდ მარტივად. სისხლი, წყალი . ისევ სისხლი, ბევრი წყალი. უდაბნო მინდა მოვიტანო, მინდა ამოცშრე და ამოვაშრო. სამაგიეროდ ვიცი რომ სიკვდილის, ტკივილის და სისხლის არ მეშჲნია.
სისხლი თბილია, ტკბილი და ცოცხალი მანამ მოძრაობაშია.
ეხლა მახსენდება ის სურათი და საღაც კოშმარს ჰგავს ა-კა შაინინგ. მე ვიყავი მე, მაგრამ დამტვრეული სულის ძვლებით. არ მეგონა რომ ისეთი უშიშარი ვიყავი...
ამისრულდა ყველა ფერი. შავი ფერი, თეთრი ფერი... ყველაზე რთულია ის რომ ვერავინ ვერ გამოგებს. მხოლოდ ისეთი გამიგებს ვისაც სისხლიანი ხელით შეუძლია პატარა ბავშვს რომ აჭამოს, ვისაც ცარიელი და მშვიდი გულით შეუძლია მოკლას ვინმე თავისივე მეორე მე-სათვის.
მე არ მომექცნენ ცუდათ , უბრალოდ ჩემი გრძნობა უფრო დიდი ყოფილა ვიდრე სხვისი მთლიანი ცხოვრება.

ყმუილი. ეს მინდა მე. არც დასრესილი კანის, არც დაღლილი ფეხების, არც ბნელი ღამის.
უკვე არ მეშინია.