ისევ სიზმრები. უცნაური კვლავ. ისევ მე. სულელი კვლავ.
ვიპოვე ჩემი ბავშვობის კოშმარი. უფროსწორედ მივამსგავსე. ასეთი იყო: კანს რომ ვიძრობდი, კანის ქვეშ იყო ბოსტნეული და რაღაც ნივთები. მეშინოდა.
------------------------
ციხეში ყოფნისას ადამიანს აქვს ფიქრის საშუალება. ან არა აქვს? არც კი ვიცი ვცდები თუ არა. მე ვარ ციხეში და ის მოქმედება რომელსაც ვატარებ 24/7 ფიქრს არარ ჰგავს. სუნთქვაა.
მე აქ ვარ აი ამას ვხედავ...
ისე ,,, როგორი უცნაური რამეა შეუსაბამობა. აიძულებს ადამიანს გახდეს მაზოქისტი ან ასწავლის მოთმინებას.
მე იძულებული ვარ თუ ვსწავლობ?
1 комментарий:
მეც მომწონს შენი ბლოგი.. და შენც, ვოტ :):)
Отправить комментарий